Više od 75 odsto odraslih osoba u Sjedinjenim Američkim Državama može da ispuni kriterijume za gojaznost, prema najnovijem istraživanju koje se oslanja na novu definiciju koja uključuje indeks zaobljenosti tela, odnosno merenje struka. Ova studija, koju su sproveli istraživači Medicinskog centra Bet Izrael Dikones sa Harvarda i Univerziteta Jejl, otkrila je da korišćenje samo indeksa telesne mase (BMI) može značajno da umanji broj gojaznih odraslih osoba u SAD.
Prema novoj definiciji, prevalencija gojaznosti među odraslima u SAD mogla bi gotovo da udvostruči broj onih koji pate od ovog stanja. Istraživači su koristili podatke iz Nacionalnog istraživanja o zdravlju i ishrani, nacionalnog istraživanja koje sprovode Centri za kontrolu i prevenciju bolesti, a koje meri zdravlje i ishranu odraslih i dece u SAD. Ova studija je objavljena u časopisu JAMA Network Open.
Jedan od ključnih nalaza istraživanja jeste da je mereći obim struka, istraživači dobili precizniju sliku o gojaznosti nego što je to slučaj sa BMI, koji se računa na osnovu visine i težine. Gojaznost se tradicionalno definiše kao BMI od 30 ili više, međutim, ovaj parametar ne uzima u obzir raspodelu masti u telu, što može biti presudno za određivanje stvarnog rizika od zdravstvenih problema.
Prema podacima CDC-a, gojaznost je postala ozbiljan javnozdravstveni problem u SAD, sa porastom broja obolelih tokom poslednjih decenija. Godine 1990. samo 15 odsto odraslih je bilo gojazno, dok je taj broj 2020. godine porastao na više od 42 odsto. Ovaj trend se može povezati sa različitim faktorima, uključujući promene u ishrani, fizičku neaktivnost i socioekonomske faktore.
Gojaznost je povezana sa brojnim zdravstvenim problemima, uključujući dijabetes tipa 2, bolesti srca, hipertenziju i određene vrste raka. S obzirom na to da se gojaznost javlja u različitim oblicima i sa različitim posledicama, istraživači naglašavaju potrebu za sveobuhvatnim pristupom u lečenju i prevenciji ovog stanja.
U novoj studiji, istraživači su takođe ukazali na to da je obim struka važan pokazatelj rizika od metaboličkih poremećaja. Naime, masti koje se nakupljaju u predelu abdomena povezuju se sa većim rizikom za razvoj dijabetesa i kardiovaskularnih bolesti. U tom smislu, merenje struka može biti korisnije od tradicionalnog BMI-a, posebno kod osoba sa normalnom težinom, ali sa viškom masnog tkiva u abdominalnoj regiji.
Pored toga, istraživači su istakli da je gojaznost kompleksan problem koji zahteva multidisciplinarni pristup. Promene u ishrani, fizička aktivnost, obrazovanje o zdravlju i dostupnost zdravstvene zaštite ključni su faktori koji mogu pomoći u borbi protiv gojaznosti. Takođe, važno je da se javnost edukuje o rizicima povezanim sa gojaznošću i da se promovišu zdrave životne navike.
Uprkos izazovima, postoje i pozitivni trendovi. Zdravstveni radnici i organizacije širom SAD rade na programima prevencije gojaznosti, a mnogi gradovi i opštine uvode inicijative za podsticanje fizičke aktivnosti i zdravije ishrane među svojim stanovnicima.
U zaključku, novo istraživanje ukazuje na to da se tradicionalni pristupi merenju gojaznosti moraju revidirati kako bi se bolje razumeli rizici i posledice ovog stanja. Uzimajući u obzir obim struka kao ključni indikator, zdravstveni radnici mogu bolje proceniti rizik i razviti adekvatnije strategije za prevenciju i lečenje gojaznosti. Samo kroz sveobuhvatan pristup možemo se nadati smanjenju stope gojaznosti i poboljšanju opšteg zdravlja stanovništva.
