Tužne vesti pogodile su srpsku košarku. Preminuo je Aleksandar Kerković, najstariji košarkaški radnik u Srbiji, u 103. godini života. Njegova smrt ostavila je dubok trag u svetu sporta, s obzirom na njegovu neverovatnu karijeru i doprinos razvoju košarke u zemlji.
Aleksandar Kerković rođen je 2. maja 1922. godine u Čačku. Tokom svoje duge karijere, bio je mentor i trener mnogim legendama srpske košarke, uključujući i Radivoja Koraća i Željka Obradovića. Ovi igrači i treneri su kasnije postali simboli uspeha u košarci, a Kerković je igrao ključnu ulogu u njihovom razvoju.
Kerković je diplomirao na Fakultetu fizičkog vaspitanja u Beogradu 1952. godine, kao jedan od prvih studenata te institucije. Njegova akademska karijera nastavila se magistraturu 1971. i doktorskim radom na Filozofskom fakultetu u Nišu 1973. godine. Ova obrazovna pozadina omogućila mu je da se istakne ne samo kao trener, već i kao profesor i mentor mnogim generacijama mladih sportista.
Tokom svog radnog veka, Kerković je imao značajnu ulogu u formiranju i razvoju košarke u bivšoj Jugoslaviji. Njegovo trenersko iskustvo obuhvatilo je rad sa mnogim talentovanim igračima, uključujući i Svetislava Pešića, jednog od najuspešnijih trenera u istoriji srpske košarke. Pešić je kasnije postao najpoznatiji po svojim trenerskim dostignućima na međunarodnoj sceni.
Kerković je započeo svoju karijeru 1949. godine na Državnom komitetu fizičke kulture FNRJ u Beogradu, gde je radio kao referent za sport. Njegova strast prema fizičkom vaspitanju i sportu dovela ga je do pozicije profesora fizičkog vaspitanja u Šapcu, a kasnije i na Višoj pedagoškoj školi u Nišu. Godine 1974. postao je višeg predavača na Studijskoj grupi za fizičko vaspitanje Filozofskog fakulteta Univerziteta u Nišu, gde je bio poznat po svojoj izuzetnoj posvećenosti katedri za košarku.
Tokom svoje karijere, bio je prodekan Filozofskog fakulteta od 1977. do 1981. godine, a dekan od 1985. do 1987. godine. Osim toga, bio je član akademije duhovnih posvećenika F. M. Dostojevskog. Njegov doprinos obrazovanju i razvoju fizičkog vaspitanja bio je nemerljiv, a mnogi njegovi studenti postali su uspešni treneri i sportisti.
Kerković je prvi put došao u kontakt sa košarkom 1942. godine, dok je bio na prinudnom radu u selu Skela kod Obrenovca. Njegova strast prema ovom sportu dovela ga je do članstva u nacionalnom timu u košarci 1949. godine. Dobitnik je sertifikata International Basketball Certificate of FIBA iz Švajcarske 1975. godine, a 1979. godine bio je na specijalizaciji u košarci na Long Island University u New Yorku.
Osim što je trenirao mnoge talente, Kerković je bio i jedan od osnivača nekoliko košarkaških klubova, uključujući KK Borac u Čačku, KK DTV Partizan u Šapcu i KK Student u Nišu. Njegova posvećenost razvoju košarke ostavila je trajni pečat na sportsku scenu Srbije.
Preminuo je kao jedan od najcenjenijih i najuticajnijih figura u svetu košarke, a njegovo nasleđe će živeti kroz sve one koji su imali privilegiju da rade s njim i uče od njega. Njegova strast prema košarci i posvećenost sportu inspirisali su generacije i učinili ga pravim simbolom srpske košarke. Aleksandar Kerković će zauvek ostati u sećanju onih koji su ga poznavali i cenili njegov rad i doprinos.
