U vreme kada se sve više govori o osnaživanju žena i ravnopravnosti u vezama, pojavljuju se novi seksualni trendovi koji, iako na prvi pogled deluju oslobađajuće, zapravo zadržavaju tradicionalne obrasce dominacije i kontrole. Jedan od takvih fenomena je hotwifing – seksualna praksa u kojoj žena ima odnose sa drugim muškarcima uz saglasnost i često prisustvo svog partnera. Na društvenim mrežama i specijalizovanim aplikacijama, ovaj trend se predstavlja kao izraz poverenja i seksualnog oslobođenja. Međutim, kada se detaljnije analizira, postaje jasno da je reč o obliku savremene seksualne politike u kojoj je žensko telo centralna tačka, ali ne u kontekstu slobode, već u službi muškog uzbuđenja i kontrole.
U teoriji, hotwifing se predstavlja kao dogovor između partnera unutar otvorene veze – muškarac ostaje veran, dok žena ima odnose sa drugim partnerima. Ovi susreti se često snimaju ili prepričavaju, a ideja je da se temelji na uzajamnom poverenju i seksualnom eksperimentisanju koje osnažuje vezu. Ipak, u praksi se pokazuje da je žena često tu kako bi zadovoljila muškarčevu fantaziju. Njena želja i seksualni integritet često se stavljaju u drugi plan, a ona postaje sredstvo kroz koje muškarac potvrđuje sopstvenu dominaciju i kontrolu. Ključni problem nije u dogovoru između dvoje odraslih ljudi, već u neravnopravnoj dinamici koja se često krije iza takvih aranžmana.
Na internetu, muškarci dele svoja iskustva, postavljaju snimke i govore o seksualnim avanturama svojih partnerki, predstavljajući se kao „napredni“ i „otvoreni“ muškarci. Ipak, mnogi od njih kroz hotwifing dobijaju mogućnost da kontrolišu žensko ponašanje, uz fasadu savremenog liberalizma. Internet je olakšao širenje ovakvih praksi među heteroseksualnim muškarcima, stvarajući nove zajednice koje normalizuju ovaj odnos kao ravnopravan, iako to često nije slučaj. Seksualna aktivnost žene se podstiče, ali samo dok je u skladu sa muškom fantazijom, uz njegovu kontrolu.
U nekim slučajevima, hotwifing može funkcionisati na ravnopravnim osnovama, ali u većini situacija zadržava tipične osobine tradicionalne neravnoteže moći. Seksualnost žene se koristi, ali ne kao izraz ličnog zadovoljstva, već kao alat u muškom narativu. Ovo dovodi do važnog pitanja: da li se ovde zaista radi o ženskoj slobodi ili o modernizovanom obliku starog patrijarhata, obučenog u progresivnu odeću?
Na površini, hotwifing može izgledati kao oslobađanje, ali često se ispostavlja kao sofisticiran oblik kontrole, gde se privid izbora koristi kao opravdanje za dinamiku u kojoj muškarac i dalje diktira pravila igre. Istinsko seksualno osnaživanje podrazumeva ravnotežu želja, granica i kontrole, bez potrebe da se želja jedne strane upakuje isključivo u funkciju druge.
Ovaj fenomen ukazuje na potrebu za dubljim razumevanjem seksualnih dinamika i odnosa moći u savremenim vezama. Oslobađanje od tradicionalnih normi ne može se postići kroz obrasce koji i dalje perpetuiraju dominaciju i kontrolu. Potrebno je raditi na razvoju odnosa u kojima su oboje partneri uistinu ravnopravni, gde su želje i granice jasno definisane i poštovane.
U zaključku, hotwifing može delovati kao moderna forma seksualnog oslobađanja, ali često skriva složene obrasce kontrole i dominacije. Važno je prepoznati te obrasce i raditi na izgradnji zdravih, ravnotežnih odnosa koji omogućavaju istinsko osnaživanje svih uključenih.
