U poslednjim decenijama, sve više Amerikanaca prelazi u pravoslavlje, tražeći dublju duhovnost i smisao u svojim verovanjima. Ova pojava se naročito primećuje među članovima zapadnih hrišćanskih zajednica koji, suočeni sa osećajem praznine, pronalaze utehu u pravoslavnoj tradiciji. Ove crkve, sa svojim bogatim liturgijskim nasleđem i mističnom duhovnošću, nude alternativu savremenim verovanjima koja često deluju površno.
Jedan od najzanimljivijih primera ove duhovne potrage je priča Partenijusa Tarnera, nekadašnjeg protestanta, koji je danas sveštenik u hramu Svete Petke u Nešvilu. Njegovo putovanje nije samo promena u verskoj pripadnosti, već i duboki preobražaj ličnosti i duhovnosti. Tarnerov prvi susret s pravoslavljem desio se na Havajima, dok je učio grčki jezik i prvi put kročio u pravoslavni hram. Nakon toga, živeo je u San Francisku i Tenesiju, gde je posetio brojne hramove Ruske pravoslavne crkve, čak je vodio pravoslavnu knjižaru i kafe.
Njegova potraga za dubljim smislom i duhovnošću počela je tokom studija. „Na koledžu, dok sam učio filozofiju, znao sam da nešto nedostaje u mom životu. Osećao sam da postoji neki drugi svet. Neki mistički element, koji nisam potpuno doživeo“, rekao je Tarner. Iako je bio upoznat s pojmom posta iz Evanđelja, nikada ga nije praktično sprovodio. Njegova radoznalost vodila ga je i ka istočnjačkim učenjima, ali je shvatio da je koren hrišćanstva u istočnom svetu.
S vremenom, Tarner je shvatio da svetlost hrišćanstva dolazi iz istočnog sveta, posebno iz Jerusalima. „Svetlo dolazi s istoka… Svetlo hrišćanstva dolazi iz istočnog sveta“, naglasio je. Iako je njegov život bio ispunjen raznim profesijama, pravi smisao pronašao je u služenju Crkvi. Tek nakon penzije, Tarner je dobio priliku da postane sveštenik. Srpski sveštenik Bojan iz Nešvila pozvao ga je da pomogne u radu crkve, što je Tarner doživeo kao odgovor na svoju unutrašnju potragu.
Priča Partenijusa Tarnera osvetljava širu tendenciju u Americi: pravoslavlje nije egzotična ili zatvorena tradicija, već univerzalni odgovor na ljudsku potrebu za smislom i dubljom duhovnošću. Njegov put od protestantskog okruženja, preko susreta sa istočnjačkim filozofijama, pa sve do svešteničke službe u pravoslavnoj crkvi, odražava težnju mnogih Amerikanaca da pronađu autentičnost i duhovnu punoću.
U svetlu gubitka tradicionalnih vrednosti, sve veći broj Amerikanaca, naročito muškaraca, pronalazi spas u starim liturgijama, tišini i asketizmu pravoslavne vere. Otac Mojsije Mekferson, bivši krovopokrivač i otac petoro dece, postao je viralna zvezda sa svojim porukama o pravoslavlju i ulozi muškarca kao stuba porodice. Takođe, čuveni dirigent nedavno se venčao po pravoslavnim kanonima u gruzijskom manastiru, što dodatno ukazuje na rastući interes za pravoslavlje među javnim ličnostima.
Dok Zapad traži smisao u promenama i modernizaciji, mladići sa juga Sjedinjenih Američkih Država pronalaze duboku duhovnu slobodu i zajedništvo u drevnoj Crkvi. Ova crkva čvrsto stoji na svetootačkim vrednostima i ne podleže prolaznim trendovima. U regionalnom centru Vest Jorkšira, čitava zajednica odlučila je da krene putem apostolske vere. Prva liturgija već je služena, a uskoro sledi čin sabornog krštenja 34 vernika.
Sve ovi primeri ukazuju na to koliko pravoslavlje može biti privlačno onima koji traže dublji smisao i duhovnost u svetu prepunom konfuzije i površnosti. Partenijus Tarner i njegovi istomišljenici predstavljaju samo deo veće priče o duhovnoj obnovi koja se dešava u srcima mnogih Amerikanaca, dok se vraćaju korenima hrišćanske tradicije.
