Sa prelaskom iz 19. u 20. vek, pod uticajem zapadne Evrope, posebno Pariza i Beča, u Srbiji postaje sve popularnije slanje čestitki za Božić i Uskrs. Ove čestitke su izražavale želje za blagostanjem, srećom i uspehom. U ovom periodu, uskršnje čestitke su najčešće prikazivale Hristovo vaskrsenje, ali su se takođe koristili i simbolični motivi kao što su zec, pile, laste, šarena jaja, prolećni pejzaži i cveće.
Ubrzo su se pojavili i fotografi koji su svojim mušterijama nudili posebna pretprazična fotografisanja. Ove fotografije su potom korišćene kao čestitke za prijatelje i rodbinu. Jedna od najstarijih sačuvanih uskršnjih fotografija datira iz beogradskog ateljea Ljubiše Đonića, a nastala je krajem prve decenije 20. veka. Ova fotografija prikazuje grupu mladih oficira, među kojima je i Vojislav Tankosić, poznati četnički vojvoda.
Vojislav Tankosić bio je značajna figura u srpskoj istoriji, učestvovao je u ključnim događajima, kao što su Majski prevrat 1903. i Sarajevski atentat. Bio je osnivač pokreta „Crna ruka“ zajedno sa Dragutinom Dimitrijevićem Apisom, a igrao je važnu ulogu u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Poznato je da je njegovim zalaganjem Milunka Savić, heroina Prvog svetskog rata, primljena u četnike.
Tankosić je bio poznat po svojim borbenim veštinama, a legende o njegovim sposobnostima su se prenosile s kolena na koleno. Jedna od tih priča govori o njegovoj sposobnosti da bez greške gađa plamen sveće iz brzometke sa 50 metara udaljenosti. Tokom mira, bio je strastven borac protiv korupcije među političarima. Njegova popularnost, posebno među ženama, dovela je do prodaje razglednica sa njegovim likom.
Ova praznična fotografija je verovatno najranija poznata fotografija Vojislava Tankosića. Pronađena je među porodičnim fotografijama Milivoja Živanovića. Na ovoj fotografiji se može videti i Milivoje Dimitrijević, deda Milivoja Živanovića, koji je na snimku krajnje levo. Nakon Prvog svetskog rata, Milivoje Dimitrijević postao je divizijski general i zajedno sa svojom braćom podigao je Palatu Dimitrijevića u Beogradu, koja se i danas čuva kao značajan arhitektonski spomenik.
Na fotografiji se sumnja da se krajnje desno nalazi Vojin Popović, poznatiji kao Vojvoda Vuk. Postoji sličnost između njegovog izgleda i osobe na fotografiji, a poznato je da su Vojvoda Vuk, Milivoje Dimitrijević i Vojislav Tankosić bili klasnici na Vojnoj akademiji.
Zanimljivo je da se fotografije koje beleže običaj kucanja uskršnjim jajima javljaju tek u međuratnom periodu. Najstarija poznata fotografija koja dokumentuje ovaj običaj zabeležena je 1927. godine od strane amatera fotografa Milivoja Đorđevića. Na ovoj fotografiji vidimo dvojicu dečaka koji se u dvorištu kucaju jajima. Ova fotografija je pre nekoliko godina objavljena u časopisu National Geographic, čime je dodatno osvetljena važnost i tradicija ovog običaja u srpskom društvu.
Uzimajući u obzir sve navedeno, možemo videti kako su tradicije slanja čestitki i obeležavanje praznika duboko ukorenjeni u srpskoj kulturi. Ove tradicije ne samo da su povezane sa religioznim verovanjima, već i sa porodičnim i društvenim vezama. U vreme kada je slanje čestitki postalo popularno, ono je takođe služilo kao način povezivanja i izražavanja emocija među ljudima. U tom smislu, one predstavljaju ne samo estetsku vrednost, već i značajnu društvenu funkciju.
