Arsenije Jovanović, jedan od najistaknutijih reditelja, scenarista, prevodilaca i kompozitora u srpskoj kulturi, preminuo je danas u Beogradu u 93. godini života. Njegov doprinos pozorištu, filmu i televiziji ostavio je neizbrisiv trag, a poslednji put se pojavio u javnosti pre samo dva dana na komemoraciji posvećenoj njegovom bivšem studentu Erolu Kadiću u Ateljeu 212.
Jovanović je rođen 30. septembra 1932. godine u Beogradu. Nakon završetka Pozorišne akademije, gde je studirao režiju pod mentorstvom Josipa Kulundžića, diplomirao je 1956. godine sa predstavom „Događaj u mestu Gogi“ Slavka Gruma. Njegova svestranost ga je odvela na dodatne studije iz istorije umetnosti i jugoslovenske književnosti, a 1964. godine pohađao je kurs televizijske režije u Londonu.
Njegova karijera započela je u HNK u Zadru, gde je radio kao reditelj od 1956. do 1957. godine. Nakon toga, bio je reditelj u Šibeniku, a od 1958. do 1962. bio je asistent i predavač na Akademiji za pozorište u Beogradu. Njegove predstave su igrane širom bivše Jugoslavije, a takođe je imao uspešnu karijeru i u inostranstvu, uključujući Veliku Britaniju, SAD i Bugarsku.
Osim pozorišnog rada, Jovanović se istakao i u filmskoj i televizijskoj režiji. Njegovi dramski tekstovi i dramatizacije, kao i scenariji za filmove, doneli su mu brojne nagrade. Među njegovim značajnim delima su dramski komad „Suđenje gospođi Bovari“ iz 1999. godine, kao i prevod „Zanata gospođe Jorn“ Dž. B. Šoa, koji je izveden 1973. godine u Srpskom narodnom pozorištu.
Jovanović je takođe bio autor serije „Vreme fresaka“ i televizijskih filmova kao što su „Koreni“ (1965), „Balada o povratku“ (1966), „Skandal“ (1969), „Slučaj Openhajmer“ (1970), „Veliki posao“ (1971) i „Sarajevski atentat“ (1972). Njegova saradnja s američkim rediteljem Terensom Malikom rezultirala je uključivanjem njegovih kompozicija u filmove kao što su „Tanka crvena linija“ (1998) i „Drvo života“.
Svojim radom na pozorišnim scenama, Jovanović je postavio mnoge značajne naslove, uključujući „Kolubarsku bitku“ u JDP-u, „Rano jutro“, „Korešpodenciju“ u Ateljeu 212 i „Magbet“ u Narodnom pozorištu. Njegovo najpoznatije delo, predstava „Korešpodencija“, igrala se od 1980. do 2002. godine, a Milan Caci Mihailović, jedan od glumaca koji su igrali u toj predstavi, opisao je kako je to bilo posebno iskustvo za njega.
Jovanović je ostavio neizbrisiv trag u pozorišnoj i filmskoj umetnosti, a njegov rad je bio prepoznat od strane kritičara i publike. Njegova sposobnost da poveže različite umetničke forme i da istražuje ljudsku prirodu kroz dramu i umetnost postavila ga je među najvažnije ličnosti u srpskoj kulturi.
Pored svih svojih umetničkih postignuća, Jovanović je 2025. godine objavio autobiografiju pod nazivom „Ispreturana autobiografija u 101 sekvenci“, koja pruža uvid u njegov život, rad i filozofiju. Njegovi doprinosi pozorištu i kulturi će se pamtiti, a njegov odlazak ostavlja prazninu koja će teško biti popunjena. Arsenije Jovanović će zauvek ostati upamćen kao vizionar i umetnik koji je oblikovao pozorišnu scenu i inspirisao mnoge generacije umetnika.
