Smrt pape Franciskusa i očekivani izbor novog poglavara Rimokatoličke crkve gotovo su se poklopili sa promocijom novog filma Edvarda Bergera „Konklava“. Ovaj film, koji je u Americi i Velikoj Britaniji doživeo veliki uspeh, postao je aktuelan nakon smrti Svetog Oca 22. aprila 2024. godine. U prvih šest meseci prikazivanja film je zaradio više od sto miliona dolara i dobio Oskara za najbolju adaptaciju romana, uz još deset nominacija, uključujući i za najbolji film.
Edvard Berger, reditelj nemačko-švajcarskog porekla, postao je poznat zahvaljujući svom prethodnom filmu „Na zapadu ništa novo“, koji je osvojio četiri Oskara 2023. godine. „Konklava“ se smatra jednim od najuspešnijih političkih trilera u poslednjih nekoliko godina, iako kritika nije uvek jednoglasna u svojim pohvalama.
Film je zamišljen kao detektivska drama koja istražuje kompleksne međuljudske odnose unutar crkve, prikazujući ambiciju, zavist i moralne dileme kardinala koji se takmiče za mesto pape. U središtu priče je lik dekana kolegijuma kardinala, Lorensa, kojeg igra Ralf Fajns. Njegov lik se suočava sa zamršenim procedurama izbora i moralnim pitanjima koja muče crkvu.
Kardinali su zaključani u Sikstinskoj kapeli dok pokušavaju da izaberu novog papu, a u tom procesu dolazi do otkrivanja raznih skandala, uključujući seksualne zloupotrebe i trgovinu visokim zvanjima. Berger vešto gradi napetost između likova, istovremeno kritikujući moralnu krizu unutar crkve. Lorens otkriva da je Sveti otac znao za mnoge od ovih zlodela, a čak je i učestvovao u njima, koristeći informacije o kardinalima kako bi manipulisao njihovim interesima.
Jedan od ključnih trenutaka u filmu je kada Lorens odlučuje da pretrese sobu preminulog pape, što ga dovodi do otkrića dokaza o zločinima vodećih kardinala. Njegova odluka da objavi te tajne izaziva haos, a glasanje za novog papu se vraća na početak. U tom trenutku, Lorens se suočava sa sopstvenim grehom, jer glasajući za sebe krši pravila izbora.
Pojava mladog kardinala Beniteza, koji nije povezan sa nijednim moćnim klanom, dodatno komplikuje situaciju. Benitez, koji je postavljen za kardinala bez uobičajene objave, izaziva sumnju među ostalim kardinalima. Na vrhuncu sukoba, on drži govor o vraćanju čistoće crkvi, što dovodi do neočekivanog preokreta u radnji.
Međutim, završetak filma ne donosi očekivano rešenje. Kada se Benitez izabere za novog papu, Lorens otkriva strašnu tajnu koja ga može diskvalifikovati, ali film ne otkriva šta je to, ostavljajući gledaoca u neizvesnosti. Ovakav završetak izaziva pitanja o prirodi postojanja crkve i njenog vođe, ostavljajući gledaoce u čudu.
U suštini, film „Konklava“ se bavi složenim pitanjima vere, moći i etike unutar Rimokatoličke crkve. Berger uspeva da stvori napetost kroz likove i njihove unutrašnje borbe, dok istovremeno pruža kritiku struktura moći unutar crkve. Ovaj film nije samo politički triler, već i duboka analiza moralne krize koja pogađa instituciju koja se bavi verom i duhovnošću.
Kroz likove, Berger istražuje ne samo lične ambicije, već i šire društvene i etičke dileme, čineći „Konklavu“ relevantnim i provokativnim delom. Njegova sposobnost da spoji politički triler sa dubokim moralnim pitanjima čini ovaj film jednim od najočekivanijih dela u poslednje vreme, ostavljajući snažan utisak na publiku. Na kraju, gledaoci ostaju da razmišljaju o pitanjima koja se tiču vere, etike i moći, dok se beli dim uzdiže iz Vatikana, najavljujući izbor novog pape.
