Rad na daljinu postao je sve prisutniji fenomen u savremenom radnom okruženju, posebno tokom pandemije COVID-19. Tokom ovog perioda, mnogi zaposleni su otkrili da su, u proseku, radili do tri sata duže kada su obavljali svoje poslove iz kuće. Iako je rad na daljinu donio određene prednosti, poput fleksibilnosti i uštede vremena na putovanju, postavio je i pitanja o granicama između poslovnog i privatnog života. U mnogim slučajevima, šefovi su očekivali da radnici budu stalno dostupni, što je dodatno otežalo razdvajanje posla i privatnog života.
Nedavna istraživanja koja su sprovedena u SAD-u i nekim evropskim zemljama pokazala su kako se radna etika i radno vreme promenila tokom pandemije. Analizirajući podatke pre pandemije, tokom kriznog perioda i u januaru 2021. godine, možemo primetiti značajne razlike u radnim satima različitih nacija. Radnici iz Severne Amerike, uključujući SAD i Kanadu, kao i Veliku Britaniju, radili su najduže, prosečno 2,5 sati duže tokom rada od kuće nego obično.
S druge strane, austrijski radnici su pre pandemije radili oko devet sati dnevno, a od tada je njihov radni dan produžen na između deset i deset i po sati. Ova promena je zanimljiva jer se pokazuje da su Austrijanci i dalje radili otprilike isto kao i tokom prethodnih godina, iako su se očekivanja poslodavaca promenila. Belgijanci su, s druge strane, tokom proleća 2020. radili znatno više nego pre pandemije, ali su se u januaru 2021. godine vratili na raniji, kraći radni dan od osam sati.
Danci su doživeli sličnu situaciju, vraćajući se na prosečno radno vreme od devet sati kao i pre krize, dok su tokom proleća 2020. radili više od deset sati dnevno. U Italiji, radnici su tokom pandemije počeli da rade duže u poređenju sa pre, dok su Francuzi tokom proleća 2020. godine takođe radili više, ali se nisu vratili na pređašnji nivo radnog vremena. U januaru 2021. godine, radnici u Francuskoj su radili manje nego u prethodnoj godini, ali više nego 2019.
Holanđani su takođe bili među onima koji su pre pandemije radili manje, ali su zadržali isti intenzitet rada od marta 2020. godine do danas. Španci su imali promenljiv obrazac rada; najviše su radili tokom proleća 2020. godine, dok su sada manje aktivni, ali i dalje više nego pre pandemije.
U poređenju sa tim, radnici u Severnoj Americi – Kanađani, Britanci i Amerikanci – pre pandemije su radili oko devet do osam sati dnevno, ali su tokom pandemije njihovi radni sati porasli na oko 11 sati. Ista situacija se može primetiti i kod Danca i Holanđana, koji su pre krize radili devet sati, ali su tokom krize znatno produžili svoje radne dane.
U zaključku, rad na daljinu je promenio dinamiku rada u mnogim zemljama, sa različitim uticajem na radnu etiku i radno vreme. Dok su neki radnici povećali broj radnih sati, drugi su se trudili da se vrate na ranije, kraće radne dane. Ova situacija podstiče na razmišljanje o budućnosti rada, o tome kako balansirati privatni i poslovni život i kako poslodavci mogu bolje podržati svoje zaposlene u ovom novom radnom okruženju. Kako se svet oporavlja od pandemije, postavlja se pitanje kako će se radne navike i očekivanja promeniti, i da li će se radnici ikada vratiti na staro.
