Naučnici sa Univerziteta Istočne Anglije razvili su inovativni test krvi koji može sa 96 odsto tačnosti dijagnostikovati sindrom hroničnog umora (SHU), poznat i kao ME/CFS (myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome). Ovaj poremećaj pogađa oko 400.000 ljudi u Velikoj Britaniji i karakteriše ga duboki umor koji se ne ublažava odmorom, a dijagnostikovanje ovog stanja je do sada bilo izuzetno teško.
Sindrom hroničnog umora je kompleksan poremećaj koji može značajno uticati na kvalitet života obolelih. Osobe sa SHU često doživljavaju niz simptoma, uključujući ekstremni umor, probleme sa spavanjem, bolove u mišićima i zglobovima, kao i teškoće u koncentraciji i pamćenju. Ovi simptomi mogu biti vrlo varijabilni i često se pogoršavaju nakon fizičke ili mentalne aktivnosti, što dodatno otežava svakodnevne aktivnosti.
Prethodne dijagnostičke metode za SHU oslanjale su se na procene simptoma i isključivanje drugih mogućih uzroka umora, što je činilo proces dijagnostikovanja dugotrajnim i frustrirajućim za pacijente. Razvoj ovog novog testa krvi predstavlja značajan korak napred u medicini, jer pruža objektivnu meru koja može pomoći lekarima da brže i preciznije dijagnostikuju ovaj poremećaj.
Test funkcioniše analizom epigenetskih obrazaca u DNK. Epigenetika se bavi hemijskim oznakama koje utiču na to kako su geni „uključeni“ ili „isključeni“ u organizmu. U slučaju sindroma hroničnog umora, naučnici su otkrili specifične epigenetske promene koje su prisutne kod obolelih, što ih čini prepoznatljivim putem analize krvi. Ova vrsta analize može otkriti promene u DNK koje su rezultat interakcije između gena i okruženja.
Jedna od ključnih prednosti ovog testa je njegova sposobnost da identifikuje sindrom hroničnog umora u ranoj fazi, kada su simptomi možda još uvek suptilni, ali postaju sve teži s vremenom. Rano dijagnostikovanje može omogućiti pravovremeni pristup tretmanu koji može poboljšati kvalitet života pacijenata.
Istraživači sa Univerziteta Istočne Anglije naglašavaju da je ovaj test samo prvi korak ka razumevanju ovog složenog poremećaja. Oni planiraju dalja istraživanja kako bi utvrdili kako se ovi epigenetski obrasci menjaju tokom vremena i kako mogu uticati na različite aspekte zdravlja pacijenata.
Osim što bi ovaj test mogao značajno poboljšati dijagnostički proces, on takođe otvara vrata za nova istraživanja u vezi sa uzrocima sindroma hroničnog umora. Razumevanje epigenetskih promena može pomoći u identifikaciji potencijalnih faktora rizika i pružiti nove uvide u to kako se ovaj poremećaj može lečiti.
Ova nova otkrića dolaze u vreme kada se sve više pažnje posvećuje mentalnom i fizičkom zdravlju, posebno u svetlu globalnih izazova poput pandemije COVID-19, koja je dodatno osvetlila pitanja vezana za umor i iscrpljenost. Mnogi pacijenti koji su preležali COVID-19 prijavljivali su simptome slične onima kod sindroma hroničnog umora, što dodatno naglašava potrebu za daljim istraživanjima.
U zaključku, razvoj testa krvi koji može dijagnostikovati sindrom hroničnog umora sa visokom tačnošću predstavlja značajan napredak u medicini. Ovaj test ne samo da može pomoći u bržem dijagnostikovanju poremećaja, već i otvoriti nova istraživanja koja bi mogla dovesti do boljeg razumevanja i tretmana ovog kompleksnog stanja. Na taj način, naučnici se nadaju da će olakšati patnju mnogih pacijenata koji se bore sa simptomima sindroma hroničnog umora.
