Mladen Jagušt, jedan od najznačajnijih dirigenata u Srbiji, preminuo je u Beogradu u svojoj 101. godini. Njegova smrt označila je gubitak umetnika koji je ostavio dubok trag u muzičkom svetu bivše Jugoslavije i šire. Jagušt je bio poznat po svojoj sposobnosti da sa istim autoritetom dirigira različitim ansamblima, uključujući horove, operske trupe, simfonijske orkestre i filharmonije, a njegov rad sa oratorijumima takođe je bio izuzetno cenjen.
Rođen 10. decembra 1924. godine u Sunju, detinjstvo i mladost proveo je u Kragujevcu. Tokom Drugog svetskog rata, srećom je izbegao tragediju koja je zadesila mnoge njegove vršnjake. Nakon školovanja na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, gde je osnovao hor „Ivan Goran Kovačić“, Jagušt je diplomirao 1949. godine i ubrzo postao dirigent hora i orkestra Radio Zagreba, kao i Zagrebačke opere.
Njegov profesionalni put doveo ga je u Beograd, gde je preuzeo vođenje Umetničkog ansambla Doma JNA. Ovdje je dobio Oktobarsku nagradu grada Beograda za izvođenje Mocartovog „Rekvijema“. Takođe je bio dirigent i direktor Opere Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, a kasnije je postao redovni profesor na Akademiji umetnosti u tom gradu. Tokom svoje karijere, Jagušt je bio na čelu hora i Simfonijskog orkestra RTS-a, gde je ostvario mnoge umetničke uspehe.
Muzička produkcija RTS-a opisala je Jagušta kao umetnika sa prefinjenom muzikalnošću i izuzetnim poznavanjem vokalne tehnike. Njegovo najznačajnije delo uključuje snimke kompletnog opusa Stevana Stojanovića Mokranjca, kao što su „Rukoveti“, „Liturgija“ i „Opelo“. Njegova etička načela i muzička erudicija učinila su ga sinonimom za izvođačku perfekciju.
Akademija umetnosti u Novom Sadu oprostila se od svog profesora ističući njegovu ulogu kao jednog od najuglednijih dirigenata nekadašnje Jugoslavije. Njegova pedagogija je obuhvatala rad sa studentima, a njegovo vođenje orkestara i horova ostavilo je dubok utisak na generacije mladih umetnika. Ostaće upamćen po brojnim praizvedbama dela jugoslovenskih i srpskih autora, kao i po nesebičnom deljenju svojih znanja sa studentima.
Tokom svoje karijere, Jagušt je dobio brojna priznanja, uključujući nagradu za životno delo Udruženja muzičkih umetnika Srbije, nagradu Univerziteta u Novom Sadu, kao i priznanja za izvođenje dela domaćih kompozitora. Njegovo umetničko prisustvo bilo je prepoznato širom sveta, sa nastupima u Austriji, Belgiji, Italiji, Velikoj Britaniji, Bugarskoj, Turskoj, Čehoslovačkoj, Rumuniji i bivšem SSSR-u.
Jagušt je dirigovao „Rekvijem“ Đuzepea Verdija u Sava centru povodom obeležavanja 80 godina života i 60 godina umetničkog rada. Njegova poslednja opera, Verdijeva „Travijata“, izvedena je na njegov 91. rođendan. Na kraju svoje karijere, odlučio je da se oprosti od muzike izvođenjem Bramsovog „Rekvijema“ u Kolarčevoj zadužbini, što je bio emotivan trenutak za ovog velikog umetnika.
Osim dirigovanja, Jagušt je bio strastveni slikar akvarela. Njegova umetnička strast za slikanjem bila je prisutna već od malih nogu, a njegovi akvareli često su bili inspirisani prirodom. Kako je govorio, često je slikao prema fotografijama koje je pravio tokom svojih putovanja, stvarajući jedinstvene prikaze pejzaža bez prolaznika.
Mladen Jagušt će ostati upamćen kao skroman, duhovit i talentovan umetnik koji je kroz svoj rad i život dodao neprocenjivu vrednost muzičkom nasleđu Srbije. Njegova posvećenost muzici i umetnosti, kao i ljubav prema porodici, ostaviće trajni pečat na sve koji su imali priliku da ga upoznaju ili da uživaju u njegovim izvođenjima. U njegovoj smrti, svet muzike gubi ne samo velikog dirigenata, već i izuzetnog čoveka.
