U dobro vođenoj izdavačkoj delatnosti Matične biblioteke „Ljubomir Nenadović“ iz Valjeva, posebnu pažnju zauzimaju knjige koje se fokusiraju na različite aspekte književnog nasleđa i prikazivanje savremenog stvaralaštva valjevskih pisaca. Ostoja Prodanović, dugogodišnji upravnik ove biblioteke, igra ključnu ulogu u ovom procesu. Kao autor mnogih knjiga, njegov rad nije samo administrativni posao, već kulturna misija usmerena na očuvanje i promovisanje lokalne književnosti.
Najnovija knjiga Ostoje Prodanovića nosi naziv „Pozlata poezije“, a njen podnaslov „Valjevska poezija i pesnici u 19, 20. i 21. veku; studija, pregled i antologija“ jasno ukazuje na njen sadržaj. Ova opsežna knjiga, koja ima 638 stranica, zapravo je spoj dve knjige: obimne studije i analize pesama, kao i izbora pesama valjevskih pesnika. U knjizi su zastupljeni pesnici od Ljubomira Nenadovića, koji je rođen 1826. godine, do savremenih autora, poput Nemanje Grujičića, koji je rođen 2001. godine.
Unutar knjige nalazimo bogatu paletu pesnika srpskog jezika, uključujući značajne ličnosti kao što su Ljubomir Nenadović, Desanka Maksimović, Petar Pajić, Matija Bećković i Andrej Jelić Mariokov. Takođe, tu su i manje poznati pesnici kao što su Stevan Martić i Dragoljub Obradović, koji nude čitaocima nova i uzbudljiva otkrića. Ostoja Prodanović posebno ističe da je simbolista Sima Pandurović kratko bio profesor u gimnaziji u Valjevu, povezujući tu činjenicu sa poezijom Stevana Martića i Dragoljuba Obradovića. Ovi pesnici predstavljaju tipične glasove moderne poezije, čiji je doživljaj života i sveta duboko ukorenjen u srpskoj književnosti.
Prodanović je pažljivo analizirao pesničke opuse i biografije pesnika, osvetljavajući svaki pesnički opus onoliko koliko je bilo potrebno. Ova rigoroznost omogućila je čitaocima da dobiju celovitu sliku o pesnicima, uključujući i klasike poput Desanke Maksimović, kao i novije autore koji su tek ušli u književni svet. Na primer, čitaoci mogu razumeti zašto je Ljubomir Nenadović tipična figura romantičarske poezije, ili šta izdvaja Petra Pajića kao simbolistu.
Osim što se fokusira na poznate autore, Ostoja Prodanović otkriva i pesnike koji su prerano napustili životnu scenu, kao što su Dragutin B. Ilić i Sreten Kušaković. Ovi pesnici predstavljaju primer „ukletih pesnika“, čija poezija se rađa kao čudo, nasuprot svakodnevici i uobičajenom. Ovo otkriće će zasigurno biti značajno za buduće istraživače srpske književnosti.
Prodanovićev poduhvat ne bi bio moguć bez bogate tradicije pesnika u Valjevu. Ovaj grad je kroz istoriju bio dom mnogim značajnim književnim ličnostima, čiji uticaj prevazilazi okvire književnosti. Na primer, Desanka Maksimović i Matija Bećković nisu samo književne figure, već i kulturne ikone svog doba. Ostoja Prodanović pokazuje jednak entuzijazam kada analizira i klasične pesnike i savremene autore poput Bojana Belića Belke, što ukazuje na njegovu posvećenost ideji književne vrednosti.
U zaključku, „Pozlata poezije“ predstavlja značajan doprinos srpskoj književnosti i dokumentovanju valjevskih pisaca. Ostoja Prodanović, kroz svoje analize i antologije, uspeva da osvetli bogatstvo lokalne poezije i pruži čitaocima uvid u raznovrsnost i dubinu pesničkog stvaralaštva. Ova knjiga nije samo zbirka pesama, već i temeljna studija koja otvara vrata ka razumevanju književnog nasleđa Valjeva i šire.
