Kunišige Kamamoto, legendarni fudbaler i najbolji strelac u istoriji fudbalske reprezentacije Japana, preminuo je u bolnici u prefekturi Osaka u 81. godini života, usled komplikacija izazvanih upalom pluća. Ova tužna vest je potresla Japan i fudbalske navijače širom sveta, koji su izrazili svoje saučešće i sećanje na jednog od najvećih igrača u istoriji ovog sporta.
Kamamoto je rođen 15. aprila 1944. godine u Kjotu. Tokom svoje mladosti, pohađao je srednju školu Jamasiro, a zatim i Univerzitet Vaseda, gde je postao poznat po svojim izvanrednim fudbalskim sposobnostima. Na univerzitetu je četiri godine zaredom bio najbolji strelac univerzitetske lige Kanto i doprineo osvajanju Kupa cara 1963. i 1966. kao član univerzitetskog tima, što je bio istorijski trenutak koji je ostao upamćen.
Svoju profesionalnu karijeru započeo je 1967. godine u klubu Janmar Dizel, koji je kasnije postao deo Serezo Osake. Tokom svoje karijere, Kamamoto je odigrao 251 utakmicu i postigao 202 gola, čime je postao jedan od najefikasnijih napadača u istoriji japanske fudbalske lige. Njegova karijera bila je ispunjena uspesima, uključujući četiri titule prvaka Japana i tri Kupa cara. Kamamoto je sedam puta bio najbolji strelac lige i sedam puta proglašen fudbalerom godine u Japanu, što dodatno potvrđuje njegovu izvanrednu karijeru.
Na reprezentativnom nivou, Kamamoto je odigrao 76 utakmica i postigao neverovatna 75 gola između 1964. i 1977. godine, što ga čini najboljim strelcem japanskog nacionalnog tima. Njegov debi za reprezentaciju dogodio se 3. marta 1964. godine protiv Singapura, gde je odmah postigao gol. Tokom svojih nastupa na Olimpijadi 1968. godine u Meksiku, Kamamoto je osvojio bronzanu medalju i postao najbolji strelac turnira sa sedam golova. Takođe, učestvovao je na Olimpijadi u Tokiju 1964. godine, kao i na Azijskim igrama 1966., 1970. i 1974. godine.
Nakon završetka igračke karijere, Kamamoto se nije povukao iz fudbala. Od 1978. do 1984. godine bio je igrač-trener Janmar Dizela, s kojim je osvojio titulu 1980. godine i dva Kupa lige 1983. i 1984. godine. Takođe je trenirao Gamba Osaku od 1991. do 1994. godine i Fudžieda MIFK 2009. godine.
Pored svoje fudbalske karijere, Kamamoto je bio aktivan i u politici. Od 1995. do 2001. godine bio je član Gornjeg doma japanskog parlamenta, a od 1998. do 2008. godine obavljao je funkciju potpredsednika Japanske fudbalske asocijacije. Njegov doprinos razvoju fudbala u Japanu prepoznat je kada je 2005. godine uvršten u Kuću slavnih japanskog fudbala. Često ga nazivaju „ocem japanskog fudbala“ zbog njegovog uticaja na ovaj sport u zemlji.
Kamamoto će ostati upamćen kao pionir japanskog fudbala, posebno u vreme kada je ovaj sport bio u povoju u zemlji. Njegova izvanredna efikasnost, postizanje 75 golova u 76 utakmica za reprezentaciju, kao i doprinos osvajanju prve olimpijske medalje u fudbalu za Japan, učinili su ga ikonom. Njegova posvećenost klubu Janmar Dizel, kao i sposobnost da se vrati na teren čak i nakon teških povreda, dodatno su učvrstili njegov status u srcima navijača.
Kunišige Kamamoto odlazi u istoriju kao jedan od najvećih fudbalera svih vremena, a njegov doprinos razvoju sporta u Japanu će zauvek ostati zapamćen. U trenutku kada se svet sporta oprošta od ovog velikana, njegovo nasleđe će živeti kroz generacije mladih fudbalera koji će nastaviti da se bore za snove na terenu.
