Film „Vetre, pričaj sa mnom“, reditelja Stefana Đorđevića, osvojio je nagradu za najbolji međunarodni dugometražni igrani film na prestižnom Festivalu u Guanajuatu (GIFF) u Meksiku. Ova nagrada je dodeljena za „duboko iskren i hrabar prikaz najintimnijih bolova, kao i mogućih puteva ka izlečenju“. Đorđevićevo ostvarenje se ističe sposobnošću da poveže filmski, esejistički i poetski izraz, osvetljavajući smrt kao ključnu dimenziju života. Žiri je naglasio njegov formalni pristup, koji spaja porodičnu intimnost sa prisustvom prirode, pretvarajući slike u meditativnu refleksiju o samom činu postojanja.
Inspirisan ličnim iskustvima, film prati Stefana koji se vraća kući kako bi sa porodicom proslavio bakin rođendan, prvi put posle majčine smrti. Njegova želja da završi film o svojoj majci i pomogne povređenom psu dovodi do emocionalnog putovanja ka isceljenju. Film je inspirisan stvarnim događajima, a u njemu igraju članovi Đorđevićeve porodice, uključujući Negricu Đorđević, Boška Đorđevića i druge.
Ostvarenje „Vetre, pričaj sa mnom“ je nastalo u koprodukciji Srbije, Slovenije i Hrvatske, i predstavlja još jedno snažno autorsko delo u filmografiji Stefana Đorđevića. On je poznat po poetičnim i vizuelno upečatljivim filmovima koji se bave ličnim, društvenim i ekološkim temama. Ove godine, na 38. izdanju Bolzano Film Festival Bozen (BFFB) u Italiji, film je osvojio glavnu nagradu za najbolji film u takmičarskom programu.
Stefan Đorđević je završio osnovne i master studije kamere na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Njegov prvi kratki igrani film „Kamen u ruci“ premijerno je prikazan u ACID programu Kanskog filmskog festivala. Takođe je režirao kratki igrani film „Poslednja slika o ocu“, koji je selektovan na više od 50 međunarodnih festivala i nagrađen na festivalima u Lokarnu, Sarajevu, Zagrebu i drugim. Njegov kratki dokumentarni film „Portret umirućeg džina“ prikazan je na Venecijanskom Bijenalu arhitekture 2021. godine.
Đorđević se ističe kao reditelj koji uspeva da kroz film istraži složene teme poput gubitka, ljubavi i porodičnih odnosa. „Vetre, pričaj sa mnom“ ne samo da prikazuje ličnu borbu glavnog junaka, već i univerzalne emocije koje svi doživljavamo u trenutku gubitka. Film je duboko emotivan i delikatno istražuje proces isceljenja koji dolazi sa prihvatanjem smrti i njegovim uticajem na porodicu.
Na festivalu u Guanajuatu, nagrada koju je film osvojio dodatno potvrđuje kvalitet i važnost Đorđevićevog rada u savremenoj kinematografiji. Ovaj uspeh otvara nova vrata za srpski film na međunarodnoj sceni, istovremeno podižući svest o važnosti ličnih i emotivnih priča u filmskoj umetnosti.
U svetu gde se često zanemaruju intimne i lične priče, „Vetre, pričaj sa mnom“ predstavlja osveženje i podseća nas na snagu filma kao medija koji može da prenese dublje poruke o ljudskoj prirodi i emocionalnim iskustvima. Đorđević se kroz ovaj film povezuje sa publikom na način koji je rijedak u savremenoj kinematografiji, stavljajući akcenat na autentičnost i iskrenost u pripovedanju.
Ovaj film svakako zaslužuje pažnju i priznanje, ne samo zbog svoje umetničke vrednosti, već i zbog poruke koju nosi. U svetu punom izazova, „Vetre, pričaj sa mnom“ pruža nadu i podseća nas na važnost međusobne povezanosti, ljubavi i isceljenja. U vremenu kada je emocionalna inteligencija često zapostavljena, film Đorđevića poziva na refleksiju i introspekciju, što ga čini značajnim delom savremene kinematografije.
